«اقلیت شدن» در بوف کور

بوف کور ظرفیت­های متفاوتی در بررسی­های ادبی دارد که از جملۀ آنها می­تواند بررسی آن براساس دیدگاه­های دلوز و گتاری باشد. اندیشه­های ژیل دلوز، فیلسوف معاصر فرانسوی، در زمینه های علمی، فلسفی، هنری، نگرشی متفاوت پدید آورده است. از جمله میتوان به نظریۀ میل اشاره کرد که بر پایة آن، سرمایه­داری میل و تمنای افراد را کانالیزه، و به فضای روانی- اجتماعی ویژه­ای که قابل نظارت و کنترل باشد هدایت می کند تا زمینۀ بازتولید افراد را فراهم سازد. از دیدگاه دلوز هدف داستان این است که میل را رها نماید. آن هم با از هم گسیختن غل و زنجیرهایی که بر آن اند تا ما را به شیوه های خاصی از اندیشیدن مقید سازند. «اقلیت شدن»، از جمله از هم گسیختن همین قید و بندهاست تا با قلمروزدایی ها قلمروهای متعارف را از میان بردارد. این مقاله با تکیه بر نظریۀ «اقلیت شدن» ژیل دلوز به خوانش داستان بوف کور هدایت می پردازد و مشخص می­کند که اثر حاضر از کدام ماشین های اجتماعی برمی آید، چه چیزهایی را در می نوردد و چه مرزهایی را مخدوش می­کند.